tinte

Henrys Liederbuch

© All copyrights respected / For private use only


Mien Jehann < C >  

Ick wull wi weern noch kleen Jehann, doar weer de Welt so groot,
Wi seeten op den Steen, Jehann, weest noch, bi Naber's Soot?
An'n Heben seilt de stille Mand, wi seechen, wo he leep,
Un snacken, wat de Heben hoch un wat de Soot wull deep.

Weest noch, wo still dat weer Jehann, doar röhr' keen Blatt an'n Boom.
So is dat nu nich mehr, Jehann, as höchstens noch in'n Droom.
Och nee, wenn doar de Scheeper sung, alleen in't wiede Feld,
Ni wahr, Jehann, dat weer een Ton, de eenzige op de Welt.

Mitünner in de Schummertied, doar ward mi't so tomoot.
Denn löppt mi't langs den Rüch so hitt, as doamals bi den Soot.
Denn dreih ick mi so hastig um, as weer ick nich alleen.
Doch allens wat ick finn, Jehann, dat is, ick stah un ween.

Text : (Klaus Groth / 1819-1899)
Arr.: De QuarteersLüüd - 2000
Weise: Trad.


 Mein Johann

Text : (möglichst wortgetreu übertragen: 25.07.2000 / Henry Kochlin)

Ich woll't, wir wären noch klein, Johann, da war die Welt so groß,
Wir saßen auf dem Stein, Johann, weißt (du) noch bei Nachbars Soot, (Teich)
Am Himmel segelte der stille Mond, wir folgten seinem Lauf,
Und sprachen (darüber), wie der Himmel hoch und tief der Teich wohl sei.

Weißt (du) noch, wie still es war, Johann, kein Blatt rührt sich am Baum,
So ist das nun nicht mehr, Johann, als höchstens noch im Traum,
Ach nein, als dort der Schäfer sang, allein auf weitem Feld,
Nicht wahr, Johann, das war ein Ton, der einzige auf der Welt.

Mitunter in der Dämmerung, dann wir mir's so zu Mut'
Dann läuft's mir heiß den Rücken hinab, wie damals dort am Teich,
Dann dreh' ich mich so hastig um, als wär' ich nicht allein -
Doch alles was ich finde, Johann, das ist - ich steh' und wein'.


Arr.: De QuarteersLüüd - 2000
Weise: Trad.


Henry
Copyright © H.-Henry Kochlin, this site. Updated: 25.07.2000
go back   Index